|
İle Yürürlükten Kaldırılmıştır |
|
Güncel: 23/06/2012
Karar Sayısı : 2012/3169 Ekli “Düzenlenmemiş Alanda Karşılıklı Tanıma Yönetmeliği”nin yürürlüğe konulması; Ekonomi Bakanlığının 24/2/2012 tarihli ve 14318 sayılı yazısı üzerine, 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Kanunun 14 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 2/5/2012 tarihinde kararlaştırılmıştır.
DÜZENLENMEMİŞ ALANDA KARŞILIKLI TANIMA YÖNETMELİĞİ BİRİNCİ BÖLÜM Amaç, Kapsam,
Hukuki Dayanak ve Tanımlar
Amaç MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı;
düzenlenmemiş alanda yer alan ve Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak
üretilmiş veya serbest dolaşıma girmiş malların Türkiye’de serbest dolaşımını
kısıtlayabilecek kararlar alınırken uyulacak usul ve esaslar ile
düzenlenmemiş alana karşılık gelen ulusal teknik mevzuatın hazırlanması,
gözden geçirilmesi ve bu mevzuata karşılıklı tanıma hükmü konulmasına dair
kuralları belirlemektir. Kapsam MADDE 2
– (1) Bu Yönetmelik
Avrupa Birliğinin ortak bir düzenlemesine tabi olmayan veya bazı özellikleri
bu ortak düzenlemenin kapsamı dışında kalan ve Avrupa Birliği üyesi bir
ülkede yasal olarak üretilmiş veya serbest dolaşıma girmiş ürünler ile
düzenlenmemiş alandaki ulusal teknik düzenlemeleri kapsar. (2) Bu Yönetmelik
Türkiye-Avrupa Birliği Ortaklık Konseyinin 1/95 sayılı Kararı neticesinde
yürürlüğe giren Gümrük Birliğinin kapsamı dışında kalan ürünlere uygulanmaz. (3) Bu Yönetmelik
tıbbi ürünler, biyosidal ürünler
ve bitki koruma ürünlerinin pazarlanması için ruhsat alınmasını gerekli kılan
mevzuat hakkında uygulanmaz. Hukuki dayanak MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 29/6/2001 tarihli
ve 4703 sayılı Ürünlere İlişkin Teknik Mevzuatın
Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 14 üncü maddesine
dayanılarak hazırlanmıştır. Tanımlar MADDE 4 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında; a) Bakanlık:
Ekonomi Bakanlığını, b) Ciddi risk:
Etkileri kısa vadede ortaya çıkmayanlar da dahil olmak
üzere, yetkili kuruluşların ivedilikle müdahalesini gerektiren her türlü
riski, c) Düzenlenmemiş
alan: Avrupa Birliğinin ürünlere ilişkin ortak bir düzenlemesinin bulunmadığı
alanı, ç) İktisadi
işletme: Aşağıda belirtilen sıraya göre tespit edilen gerçek veya tüzel
kişiyi, 1) Türkiye’de
yerleşik ise ürünün imalatçısını veya yetkili kuruluşa ürünün piyasaya arzına
izin vermesi için başvuran gerçek veya tüzel kişiyi. 2) İmalatçının
yetkili temsilcisini, yoksa ithalatçısını. 3) Faaliyetleri
ürünün ilgili teknik kuralın kapsamına giren vasıflarından herhangi birini
etkileyen tedarik zincirindeki Türkiye’de yerleşik gerçek veya tüzel kişiyi. 4) Yetkili
kuruluşun (1), (2) ve (3) numaralı alt bentlerde belirtilenlerden hiçbirinin
kimlik ve irtibat bilgilerini tespit edemediği durumlarda ise faaliyetleri
ürünün ilgili teknik kuralın kapsamına giren vasıflarından hiçbirini
etkilemeyen tedarik zincirindeki Türkiye’de yerleşik gerçek veya tüzel kişiyi. d) İmalatçı:
Ürünü imal ederek veya ürünün tasarımını veya imalatını yaptırarak kendi isim
veya ticari markası ile pazarlayan gerçek veya tüzel kişiyi, e) İthalatçı:
Ürünü yurtdışından getirerek yurtiçi piyasaya arz eden Türkiye’de yerleşik
gerçek veya tüzel kişiyi, f) Komisyon:
Avrupa Komisyonunu, g) Piyasada
bulundurma: Ürünün ticari bir faaliyet yoluyla ve bedelli veya bedelsiz
olarak dağıtım, tüketim veya kullanım için yurtiçi piyasaya sunulmasını, ğ) Piyasaya arz:
Ürünün yurtiçi piyasada ilk kez bulundurulmasını, h)
Standart: Ulusal veya uluslararası standardizasyon kuruluşu tarafından kabul
edilen, mevcut şartlar altında en uygun seviyede bir düzen kurulmasını
amaçlayan, ortak ve tekrar eden kullanımlar için ürünün vasıflarını, işleme
veya üretim yöntemlerini veya bunlarla ilgili terminoloji, sembol,
ambalajlama, işaretleme, etiketleme veya uygunluk değerlendirme işlemlerini
tek tek veya birkaçını ele alarak belirleyen uyulması ihtiyari
düzenlemeyi, ı) Tadilat:
Ticari ismi, teknik terimleri, sembolleri, test edilmesi ve test yöntemleri,
paketlenmesi, işaretlenmesi veya etiketlenmesine ilişkin koşullar dahil olmak üzere ürünün veya ürün grubunun kalite,
performans, güvenlik veya boyutları gibi taşıması gereken vasıflarından bir
veya daha fazlasının değiştirilmesini, i) Teknik
düzenleme: Ürünün vasıflarını, işleme veya üretim yöntemlerini veya bunlarla
ilgili terminoloji, sembol, ambalajlama, işaretleme, etiketleme veya uygunluk
değerlendirme işlemlerini tek tek veya birkaçını ele alarak belirleyen uyulması
zorunlu her türlü düzenlemeyi, j) Uygunluk değerlendirmesi:
Bir ürüne, sürece, hizmete, sisteme, kişiye veya kuruluşa ilişkin belirli
şartların yerine getirilip getirilmediğini gösteren süreci, k) Uygunluk
değerlendirme kuruluşu: Kalibrasyon, test, belgelendirme ve muayene dahil olmak üzere uygunluk değerlendirme faaliyeti
gerçekleştiren kuruluşu, l) Yetkili
kuruluş: Bir kanun veya düzenleyici işlemle bir ürün veya ürün grubuna
ilişkin mevzuatı hazırlamak veya yürütmekle veya bu ürünleri denetlemekle
yetkili kılınan kamu kuruluşunu, m) Yetkili temsilci:
İmalatçı adına belirli bir görevi yerine getirmek üzere imalatçının
kendisinden yazılı bir vekâlet alan Türkiye’de yerleşik gerçek veya tüzel
kişiyi, ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM Türkiye ile
Avrupa Birliği Arasında Malların Serbest Dolaşımı
Malların serbest
dolaşımı MADDE 5 – (1) Türkiye-Avrupa Birliği Ortaklık
Konseyinin 1/95 sayılı Kararı hükümleri saklı kalmak ve bu Karar ile bu
Yönetmelik kapsamında olmak kaydıyla, Türkiye’de uygulananlardan farklı
teknik düzenleme, standart veya kalite kurallarına göre üretilmiş olsa dahi,
Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak üretilmiş veya serbest dolaşıma
girmiş bir ürünün ithali veya piyasada bulundurulması yasaklanamaz. Meşru
kısıtlama ve yasaklama gerekçeleri MADDE 6 – (1) 5 inci madde hükmü; genel
ahlak, kamu düzeni veya kamu güvenliği; insanların, hayvanların veya
bitkilerin sağlığının ve yaşamının korunması; sanat değeri veya tarihi ya da
arkeolojik değer taşıyan ulusal varlıkların veya sınai ya
da ticari mülkiyetin korunması gerekçesiyle veya ulusal yargı organları veya
Avrupa Birliği Adalet Divanı tarafından kamu yararı olduğu kabul görmüş
tüketicilerin, çevrenin ve yol güvenliğinin korunması gibi diğer gerekçelerle
malların ithaline, piyasada bulundurulmasına veya transit geçişine
getirilecek yasaklamalara veya kısıtlamalara engel teşkil etmez. Ancak bu
kısıtlama veya yasaklamalar, Türkiye ile Avrupa Birliği arasındaki ticarette
keyfi bir ayrım aracı veya örtülü bir kısıtlama aracı oluşturamaz.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Ürün Hakkında
Önlem Alınabilmesi İçin Takip Edilecek Usul ve Esaslar
Teknik kurala
dayanarak alınan kararlar MADDE 7 – (1) Yetkili kuruluşlar,
düzenlenmemiş alanda bulunan bir teknik kurala dayanarak iktisadi işletmeye
yönelik, doğrudan veya dolaylı etkisi Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal
olarak üretilmiş veya serbest dolaşıma girmiş bir ürünün veya ürün grubunun
Türkiye’de; a) Piyasaya
arzının yasaklanmasına, b) Piyasaya arz
edilebilmesi veya piyasada kalabilmesi için ilave testlere tabi tutulması
veya tadil edilmesine, c) Piyasadan geri
çekilmesine, dair kararları almadan önce bu Bölümde
belirlenen süreci takip ederler. (2) Bu
Yönetmeliğin amaçları doğrultusunda teknik kural; a) Düzenlenmemiş
alanda bulunan, b) Bir ürünün
veya ürün grubunun pazarlanmasını yasaklayan veya pazarlanabilmesi için
uyulması zorunlu olan; ticari ismi, teknik terimleri, sembolleri, test
edilmesi ve test yöntemleri, paketlenmesi, işaretlenmesi veya etiketlenmesine
ilişkin koşullar dahil olmak üzere ürünün
veya ürün grubunun kalite, performans, güvenlik veya boyutları gibi taşıması
gereken vasıfları veya tüketiciyi veya çevreyi korumak amacıyla ürün veya
ürün grubunun tabi tutulduğu ve piyasaya arz edildikten sonra ürün veya ürün
grubunun bileşimi, doğası veya pazarlanmasını önemli ölçüde etkileyebilecek
kullanım, geri dönüşüm, tekrar kullanım veya çöpe atılması gibi ürünün yaşam
döngüsünü etkileyen diğer tüm koşulları belirleyen, teknik veya idari düzenleme hükmünü ifade
eder. (3) Birinci
fıkrada belirtilen kararlar; a) Ulusal
mahkemeler, hakem heyetleri ve tahkim kurullarınca alınmış yargısal
nitelikteki kararları, b) Yasadışı
örgütler ya da suç örgütleriyle veya ırkçılık ya da yabancı düşmanlığı
niteliğindeki suçlarla bağlantılı terim, sembol veya materyale ilişkin bir
suçun soruşturması veya kovuşturması sırasında alınan yargısal nitelikteki
kararları, kapsamaz. (4) Birinci fıkra; a) Avrupa Birliği
mevzuatının gerektirdiği veya yapılması konusunda takdiri ulusal mevzuata
bıraktığı denetimler sonucunda alınan önlemlere, b) Ürünlere
ilişkin ulusal mali düzenlemelere, c) Satış yeri ve
saatleri konusundaki zorunlu kısıtlamalar, satış promosyonları ve
fiyatlandırmaya ilişkin kurallar ve benzeri satış düzenlemelerine, ç) Gerçek kişiler
ve özel hukuk tüzel kişileri ile kuruluşların bir kamu kuruluşunun verdiği
yetkiye dayanmaksızın yürüttüğü ve ürünün pazara girişini kısıtlayan eylem ve
faaliyetlere, d) Kamu alımları
işlemleri için hazırlanan teknik şartnamelere, e) Resmi dilin
kullanılmasına ilişkin yükümlülüklere, f) Silahlara
ilişkin düzenlemelere, uygulanmaz. (5) Ön izin
işlemine tabi olduğu halde ön izin alınmadan piyasaya arz edilmiş ürünler
hakkında alınan kararlar birinci fıkrada belirtilen kararlar kapsamında
değerlendirilmez. Ürün hakkında
bilgi temin edilmesi MADDE 8
– (1) Yetkili
kuruluş bir ürün veya ürün grubunu 7 nci maddenin birinci fıkrası kapsamında bir
değerlendirmeye tabi tuttuğunda iktisadi işletmeden; a) Ürünün veya
ürün grubunun vasıflarına ilişkin bilgiyi, b) Ürünün veya ürün
grubunun Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak üretildiğine veya
serbest dolaşıma girdiğine dair mevcut bilgileri, talep edebilir. Akredite
uygunluk değerlendirme kuruluşlarının yeterliklerinin tanınması MADDE 9
– (1) Yetkili
kuruluşlar, 16/12/2011 tarihli ve
2011/2621 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Uygunluk
Değerlendirme Kuruluşları ve Onaylanmış Kuruluşlar Yönetmeliğinin 4 üncü
maddesinin yedinci fıkrası çerçevesinde ve uygun bir faaliyet alanı için
akredite olmuş, Türkiye’de veya karşılıklılık ilkesi saklı kalmak kaydıyla,
Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yerleşik bir uygunluk değerlendirme
kuruluşunca verilmiş belgeleri ve test raporlarını, kuruluşun yeterliğine
ilişkin gerekçelerle reddedemezler. (2) Yetkili
kuruluşlar ancak; a) Ürüne benzer
muayene ve testlerin daha önce yapılmamış olması veya birinci fıkrada
belirtilen bir uygunluk değerlendirme kuruluşu tarafından yapılmamış olması, b) Aynı muayene
ve testlerin yerli ürünlere de uygulanıyor olması, c) Bu muayene ve
testlerin ürünün sağladığı koruma düzeyinin eşdeğerliğini değerlendirmek için
gereken bilgiyi temin etmesi, kaydıyla bu Yönetmelik kapsamı bir ürün için
ilave muayene veya test talep edebilirler. Teknik bir
kuralın uygulanması gereğinin değerlendirilmesi MADDE 10 – (1) Yetkili kuruluş 7 nci maddenin birinci fıkrasında
belirtilen kararı almadan önce yazılı bir tebligat ile durumu iktisadi
işletmeye bildirir. Bu tebligatta, alınması planlanan karara temel teşkil
edecek teknik kural belirtilir ve aşağıdaki sonuçları doğrulayacak teknik ve
bilimsel kanıtlar yer alır: a) Karar 6 ncı maddenin birinci fıkrasında sayılan
kamu yararı gerekçelerinden birine veya kamu yararını ilgilendiren diğer
önemli bir gerekçeye dayanmaktadır. b) Karar amaca
ulaşılması için uygundur ve gerekli olanın ötesine geçmemektedir. (2) Karar,
değerlendirmeye alınan ürünün veya ürün grubunun vasıflarını esas alır. (3) Yazılı
tebligatı almasını müteakip iktisadi işletmeye cevap verebilmesi için en az
yirmi işgünü süre tanınır ve bu süre tebligatta belirtilir. (4) 7 nci maddenin birinci fıkrasında
belirtilen her karar, üçüncü fıkrada iktisadi işletmeye cevap verebilmesi
için tanınan sürenin sona ermesinden itibaren yirmi işgünü içinde yetkili
kuruluş tarafından alınır ve iktisadi işletmeye doğrudan, Komisyona ise
Bakanlık aracılığıyla bildirilir. Kararda, iktisadi işletmenin verdiği
cevaplar dikkate alınır ve varsa iktisadi işletmenin öne sürdüğü iddiaların
reddedilme nedenlerini de içerecek şekilde kararın dayandığı gerekçeler ve
birinci fıkrada belirtilen teknik ve bilimsel kanıtlar belirtilir. (5) Haklı
gerekçelerin varlığı halinde, yetkili kuruluş dördüncü fıkrada belirtilen
süreyi sadece bir kereliğine en fazla yirmi işgününe kadar uzatabilir. Bu
süre uzatımı gerekçelendirilir ve yirmi işgünlük ilk süre dolmadan iktisadi
işletmeye bildirilir. (6) Kararda
ayrıca ulusal mevzuat çerçevesinde mümkün olan çözüm ve itiraz yolları ile
süreleri belirtilir. Kararlara karşı ulusal mahkemelerde dava açma hakkı
saklıdır. (7) Yetkili
kuruluş, yazılı tebligatın ardından 7 nci maddenin birinci fıkrasında belirtilen kararı
almamaya karar verirse ilgili iktisadi işletmeyi bundan derhal haberdar eder. (8) Yetkili
kuruluş bu maddede belirtilen süre içinde kararını iktisadi işletmeye
bildirmezse değerlendirmeye konu ürünün birinci fıkrada belirtilen teknik
kural kapsamında yasal olarak serbest dolaşıma girdiği kabul edilir. Ürünün serbest
dolaşımının askıya alınması MADDE 11 – (1) Yetkili kuruluş bu Bölümde
düzenlenen süreç devam ederken bir ürün veya ürün grubunun serbest dolaşımını
ancak aşağıdaki hallerde askıya alabilir: a) Ürün veya ürün
grubu normal veya öngörülebilir makul kullanım koşullarında tüketici veya
kullanıcıların sağlık ve güvenliği açısından ciddi risk taşıyorsa. b) Ürünün veya
ürün grubunun pazarlanması Avrupa Birliği üyesi bir ülkede kamu ahlakı veya
kamu emniyeti gerekçeleriyle genel olarak yasaklanmışsa. (2) Yetkili
kuruluş birinci fıkrada belirtilen askıya alma kararını iktisadi işletmeye
doğrudan, Komisyona ise Bakanlık aracılığıyla derhal bildirir. Birinci
fıkranın (a) bendinde belirtilen hallerde, bildirime ayrıca teknik ve
bilimsel gerekçeler de eklenir. (3) Ürünün veya
ürün grubunun serbest dolaşımının bu madde uyarınca askıya alınmasına ilişkin
kararlara karşı ulusal mahkemelerde dava açılması hakkı saklıdır. Değerlendirmenin
yapılacağı aşama MADDE 12
– (1) Bu Bölümde
düzenlenen değerlendirme süreci, ürün piyasaya arz edildikten sonra piyasa
gözetimi ve denetimi faaliyetleri kapsamında yerine getirilir. (2) Ancak,
mevzuatın gerektirdiği hallerde yetkili kuruluşlar ürünün ulusal mevzuatın
öngördüğü koruma düzeyini eşdeğer ölçüde sağlayıp sağlamadığını tespit etmek
amacıyla 8 inci maddede belirtilen bilgileri ürün piyasaya arz edilmeden önce
veya ürünün piyasaya arzı bir ön izne bağlı ise bu izin için başvuru
esnasında talep edebilirler. Bu bilgilerin değerlendirilmesi neticesinde,
ürünün piyasaya arzının 6 ncı maddede belirtilen bir kamu yararı bakımından ciddi
bir risk oluşturacağı yönünde şüphe duyulması halinde, bu Bölümde düzenlenen
değerlendirme süreci, ürün piyasaya arz edilmeden önce de
gerçekleştirilebilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Ürün İrtibat
Noktası
Ulusal ürün
irtibat noktası MADDE 13 – (1) Bu Yönetmelik hükümleri
çerçevesinde Ulusal Ürün İrtibat Noktası Bakanlıktır. Ulusal ürün
irtibat noktasının görevleri MADDE 14
– (1) Bakanlık,
iktisadi bir işletme, Avrupa Birliği üyesi bir devletin yetkili kuruluşu veya
ilgili diğer bir tarafın yazılı talebi üzerine aşağıdaki bilgileri sağlar: a) Belli bir ürün
veya ürün grubuna uygulanan ulusal teknik kurallar, bu ürün veya ürün
grubunun ulusal mevzuata göre bir ön izne tabi olup olmadığı ve karşılıklı
tanıma ilkesinin ve 764/2008/EC sayılı Avrupa Birliği Tüzüğünün Türkiye’de
uygulanması hakkında bilgi. b) Teknik
kuralları uygulayan yetkili kuruluşların irtibat bilgileri. c) Yetkili
kuruluş ile iktisadi işletme arasında bir anlaşmazlığın vukubulması halinde kullanılabilecek elverişli
çözüm ve itiraz yolları. (2) Bakanlık,
birinci fıkrada belirtilen talebin kendisine ulaştığı tarihten itibaren onbeş işgünü içinde başvuru sahibine
cevap verir. (3) Bakanlık, 10
uncu maddede belirtilen iktisadi işletmeye veya yetkili kuruluşa, ilgili
olması kaydıyla gerekli bilgileri sağlayabilir veya mütalaa verebilir. (4) Bakanlık
birinci ve üçüncü fıkralarda belirtilen bilgileri ücretsiz sağlar. (5) Yetkili
kuruluşlar Bakanlığın talebi üzerine birinci fıkrada belirtilen bilgileri on
işgünü içinde Bakanlığa iletirler.
BEŞİNCİ BÖLÜM Düzenlenmemiş
Alana Karşılık Gelen Ulusal Teknik Düzenlemeler
Ulusal teknik
düzenlemeler ve karşılıklı tanıma hükmü MADDE 15 – (1) Yetkili kuruluşlar, ulusal
teknik düzenlemeleri yerli ve ithal ürünler arasında ayrım gözetmeyecek,
üretime ve malların serbest dolaşımına ancak gerektiğinde ve amacına ve
orantılılık ilkesine uygun olarak müdahale edecek şekilde hazırlar ve
hazırladıkları ulusal teknik düzenlemelerin, bu Yönetmeliğin ilgili
hükümlerine ve uluslararası yükümlülüklere uygun olmasını temin ederler. (2) 6 ncı maddenin birinci fıkrasında
belirtilen kamu yararlarından birine dayanması, ayrım gözetmemesi, orantılı
olması, amaca ulaşılması için uygun olması ve gerekli olanın ötesine
geçmemesi kaydıyla, bir ürünün piyasaya arzı önceden bir izin veya ruhsat
alınmasına bağlanabilir. (3)
Yetkili kuruluşlar hazırladıkları ulusal teknik düzenlemelere, uygulanabilir
ve gerekli olan her durumda bir örneği ek-1’de yer alan karşılıklı tanıma
hükmünü koyar ve gerekiyorsa aynı düzenlemelerde, Avrupa Birliğinde yasal
olarak üretilmiş veya serbest dolaşıma girmiş ürünlerin hangi durumlarda bu
teknik düzenlemelerin belirlediği koruma düzeyini eşdeğer ölçüde karşılamış
sayılacaklarını belirlerler. Ulusal teknik
düzenleme taslaklarının Avrupa Birliğine bildirimi MADDE 16 – (1) Yetkili kuruluşlar,
hazırladıkları yeni ulusal teknik düzenlemeler ile yürürlükte bulunan
düzenlemelerde esaslı değişiklik yapacak ulusal teknik düzenlemelerin
taslaklarını, 3/4/2002 tarihli ve 24714
sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Teknik Mevzuatın ve Standartların Türkiye
ile Avrupa Birliği Arasında Bildirimine Dair Yönetmelikte belirtilen
koşullara ve sürelere uygun bir şekilde Avrupa Birliğine iletilmek üzere
Bakanlığa gönderirler. Mevcut ulusal
teknik düzenlemeler MADDE 17 – (1) Yetkili kuruluşlar zorunlu
standartlar dahil olmak üzere yürüttükleri
tüm ulusal teknik düzenlemeleri bu Yönetmeliğin 15 inci maddesinin karşılıklı
tanımaya ilişkin üçüncü fıkrası ve ilgili diğer hükümleri ile ülkemizin
uluslararası yükümlülüklerini göz önüne alarak inceler ve tespit ettikleri
uygunsuzlukları düzeltirler. Yetkili kuruluşlar inceleme sonucunda
gerekiyorsa ilgili teknik düzenlemeyi yürürlükten kaldırır veya standardın
zorunlu uygulanmasına son verirler.
ALTINCI BÖLÜM Çeşitli ve Son
Hükümler
Raporlama
yükümlülükleri MADDE 18 – (1) Bakanlık bu Yönetmeliğin
uygulanması hakkında yıllık bazda bir
rapor hazırlayıp Komisyona gönderir. Bu rapor aşağıdaki bilgileri içerir: a) 10 uncu
maddenin birinci fıkrası gereğince yapılan yazılı tebligat sayısı ile
tebligata konu ürün veya ürün grubu. b) 10 uncu
maddenin dördüncü fıkrası gereğince alınan kararlar, bu kararların dayandığı
gerekçeler ve karara konu ürün veya ürün grubu hakkında yeterli bilgi. c) 10 uncu
maddenin yedinci fıkrası gereğince alınan kararların sayısı ve karara konu
ürün veya ürün grubu. (2) Yetkili
kuruluşlar resen veya Bakanlığın talebi üzerine birinci fıkrada belirtilen
bilgileri Bakanlığa iletirler. Türkiye’de
yerleşik iktisadi işletmelerin sorunlarının bildirimi MADDE 19 – (1) Türkiye’den Avrupa Birliği
üyesi ülkelere ihracat yapan iktisadi işletmeler, mallarının bu ülkelerin
pazarına girişini veya bu ülkelerin pazarında serbest dolaşımını kısıtlayan
ulusal mevzuat, önlem ve uygulamalar hakkında girişimde bulunması için
Bakanlığa başvurabilirler. (2) Türkiye’de
yerleşik iktisadi işletmeler, 14 üncü maddenin birinci ve üçüncü fıkralarında
belirtilen türden bilgileri ilgili Avrupa Birliği üyesi devletin ürün irtibat
noktasından doğrudan veya Bakanlık aracılığıyla talep edebilirler. Ticari
sırların korunması MADDE 20 – (1) Yetkili kuruluşlar ve bu
kuruluşların personeli bu Yönetmeliğin yürütülmesiyle bağlantılı olarak temin
ettikleri ticari sır niteliğindeki bilgileri, diğer bir mevzuatın
gerektirdiği durumlar saklı kalmak kaydıyla ve insan sağlığı ve güvenliğinin
korunması bakımından zorunluluk arz etmediği müddetçe ifşa edemezler. Yetkili
kuruluşlar bu amaçla gerekli önlemleri alırlar. Mevzuatın
gözden geçirilmesi yükümlülüğünün yerine getirilme süresi GEÇİCİ MADDE 1
– (1) Yetkili
kuruluşlar 17 nci maddede
düzenlenen sorumluluklarını bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten
itibaren en geç onaltı ay
içinde yerine getirirler ve yürürlükten kaldırdıkları veya değiştirdikleri
mevzuat hakkındaki bilgileri 16 ncı maddede belirtildiği şekilde Komisyona bildirilmek
üzere Bakanlığa iletirler. Yürürlük MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik 1/1/2013 tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 22 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
23 Haziran 2012 CUMARTESİ Resmî Gazete Sayı : 28332
EK-1 KARŞILIKLI
TANIMA HÜKMÜ ÖRNEĞİ
“Karşılıklı
tanıma hükmü MADDE … – (1)
Bu (düzenleyici işlemin ismi yazılacak) hükümleri Avrupa Birliği üyesi bir
ülkede yasal olarak üretilmiş veya yasal olarak serbest dolaşıma girmiş
ürünlere uygulanmaz. (2) Ancak, (yetkili kuruluşun ismi yazılacak) birinci fıkrada belirtilen ürünü, …………… tarihli ve …………. sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Düzenlenmemiş Alanda Karşılıklı Tanıma Yönetmeliğinin Üçüncü Bölümünde belirtilen usul ve esaslara uyarak değerlendirmeye tabi tutabilir ve bunun sonucunda bu (düzenleyici işlemin ismi yazılacak) tarafından aranan koruma düzeyini eşdeğer ölçüde sağlamadığını tespit ederse ürünün piyasaya arzını yasaklayabilir, koşula bağlayabilir veya piyasadan geri çekilmesini veya toplatılmasını isteyebilir.”
|